„Nie interesuje mnie piękno ani perfekcja. Nie obchodzą mnie wielkie stulecia. Interesuje mnie tylko życie, walka, intensywność” – powiedział niegdyś Émile Zola, uporczywe sumienie Francji, pisarz, który był bliżej prawdziwego życia niż ktokolwiek przed nim, bezlitosny krytyk konwenansów i hipokryzji oraz kronikarz codziennej walki o przetrwanie. Mało kto jednak pamięta, że Zola był także współtwórcą teatru muzycznego – librecistą oper jednego kompozytora, pozostającego dziś w zapomnieniu Alfreda Bruneau, który stał się jednym z jego najbliższych przyjaciół i nie opuścił Zoli nawet w najczarniejszej godzinie. Dzisiaj rozwiejemy mroki zapomnienia i przyjrzymy się bliżej współpracy, która przyczyniła się do wdarcia się w teatr operowy żywiołu prozy i odmieniła kształt francuskiej drame lyrique, gdy ta poszukiwała swojej tożsamości w obliczu dominacji dzieł Ryszarda Wagnera.
Podcastu można wysłuchać także na Breaker, Pocket Casts, RadioPublic oraz Apple Podcasts. Jest dostępny także na YouTube.
Podcast powstał dzięki Mecenasom Szafy Melomana. Jeśli chcesz stać się jednym z nich i wspierać pierwszy polski podcast o muzyce klasycznej, odwiedź mój profil w serwisie Patronite.pl.