Był 27 lat starszy od Bartóka i 26 od Strawińskiego i Szymanowskiego, 38 od Honeggera. Choć urodził się w połowie XIX wieku, jego twórczość wyprzedziła epokę – z łatwością usłyszymy w niej oznaki nadchodzących przemian muzycznych XX stulecia. Charles Mackerras, australijski dyrygent, który miał duże zasługi w promowaniu na świecie oper Janaczka nazwał styl jego muzyki „zupełnie nowym, oryginalnym, wyjątkowym na tle innych oraz niemożliwym do zaszufladkowania”. Jakim był człowiekiem i jakim artystą? Jak na jego twórczość wpłynęła śmierć obojga dzieci oraz tragiczna, obsesyjna i niespełniona miłość? Pomiędzy lipcową rocznicą urodzin a sierpniową rocznicą śmierci rozmawiam o Leoszu Janaczku z Dorotą Kozińską, krytyk muzyczną, publicystką, redaktorką i tłumaczką, autorką strony „Upiór w operze”, współpracującą z Programem Drugim Polskiego Radia oraz Radiem Chopin. Uwaga! Na końcu odcinka Janaczkowa lista lektur obowiązkowych!
Podcastu można wysłuchać także na Anchor.fm, Breaker, Google Podcasts, Pocket Casts, RadioPublic oraz Apple Podcasts.
Fotografia ze zbiorów Muzeum Leosza Janaczka w Hukvaldach / www.hukvaldy.eu
Dodaj komentarz